De snoek heeft een karaktistieke bouw; een zeer langwerpig, torpedo-achtig lichaam met vrij kleine vinnen een kenmerkende snavel-achtige bek. De rug en anaalvin zijn bijna symmetrisch en naar achteren geplaatst. De onderkaak is duidelijk langer dan de bovenkaak en steekt uit.

De kleur van de snoek is variabel, van groenbruin tot grijsbruin met goudkleurige stippen, vlekken of strepen op de flanken, de buik is geelwit. Hoe ouder de vis wordt, hoe meer hij zijn goudgele patronen verliest; oudere exemplaren zijn vaak egaal en donkerder van kleur. De vrouwtjes kunnen een lengte van 1,50 meter bereiken, terwijl de mannetjes niet groter worden dan ongeveer een meter.
 
ALGEMEEN
 
De snoek is een algemene soort in Nederland en België, en is te vinden in vrijwel alle binnenwateren, de vis leeft in zoet water maar kan ook worden aangetroffen in brakwater. Daarnaast komt de soort voor in vrijwel hel Europa, Noord-Amerika en in delen van Azië.

In Noord-Amerika komen naast de snoek (Northern Pike) ook andere soorten voor waarvan met name de wat grotere en sterkere [muskellunge]{Esox masquinongy) noemenswaard is. Ook in de Amoer komt een mooie snoeksoort voor, de Amoersnoek (Esox reichertii).
 
De snoek is een vis die voornamelijk op het zicht jaagt. In een milieu waar het water te troebel is zal hij ondanks het ruime aanbod aan voedsel verdwijnen. Oudere dieren kunnen in troebel water (waar geen planten in kunnen groeien) nog wel jagen, maar voor de jongere dieren zijn er geen schuilplaatsen meer, wat ze een veel kleinere kans op overleven geeft.
 
De zijlijn van de snoek is eveneens een belangrijk zintuig. Hiermee kan de snoek trillingen en waterwervelingen zeer nauwkeurig waarnemen, zoals een zwemmende prooi. Bij een snoek zijn ook gaatjes in de kop te zien die deel uitmaken van het zijlijnsysteem (zie afbeeldingen).
 
Overigens zijn vooral grote snoeken ook goed met dode sterk geurende zeevis te vangen, die ze met hun reukorgaan vrij snel weten te vinden.
 
VOEDSEL
 
De snoek is een roofvis die voornamelijk leeft van vissen, maar ook amfibieën, kreeftachtigen en knaagdieren zoals de muskusrat worden gegeten. Zelfs jonge watervogels worden van onderen belaagd en ook de eigen jongen zijn niet veilig. De voorkeur van de snoek gaat echter uit naar vis, en met name op zieke en verzwakte exemplaren die makkelijker zijn te vangen wordt gejaagd.
 
Zodra de prooi is gegrepen wordt deze zo gemanoevreerd dat de kop altijd als eerste naar binnen gaat, overigens net zoals bij slangen en met dezelfde reden. Als de snoek een behaarde, gevederde of gestekelde prooi zoals een stekelbaars andersom doorslikt dan kan de prooi door de tegengestelde veer- of haargroeirichting of de stekels vast komen te zitten.
 
Aan de anatomie van de kop is ook al te zien dat snoeken hun prooi vaak van onderen naderen. Ook het kleine snoekje op de afbeelding laat kenmerkend jachtgedrag zien. De snoek is goed in staat heel langzaam te sluipen en zijn positie in het water aan te passen, waarbij de rugvin en de borstvinnen kleine bewegingen maken. Voordat hij zijn schot inzet kromt hij zijn lichaam en gebruikt hij het oppervlak van staart-, rug- en anaalvin om zichzelf tegen af te zetten.
 
De snoek heeft ook een voorkeur voor relatief grote prooien, maar als in de zomer de kleine witvissen en baarzen in enorme hoeveelheden rondzwemmen kan de snoek ook tijdelijk op deze prooien overschakelen. Opvallend is ook dat snoeken graag baarzen eten, die toch flink beschermd lijken te worden door hun stekelige rugvin. Op plaatsen waar alleen stekelbaars en snoek voorkomen kan de snoek ook prima leven op een dieet van stekelbaars.
 
VOORDPLANTING
 
De snoek paait vroeg in het voorjaar, soms al in februari, de lichtgroene eitjes worden niet in nesten afgezet maar onbeschermd tegen waterplanten geplakt in ondiepe wateren, bij voorkeur ondergelopen weilanden. De mannetjes arriveren het eerst op de paaiplaats. Dezelfde snoeken zoeken altijd weer dezelfde paaiplaats op. De paai duurt enkele weken en de eieren worden in enkele perioden afgezet. Een vrouwtje produceert 15.000 tot 20.000 eieren per kg lichaamsgewicht. Het vrouwtje verlaat al het afzetgebied, het mannetje blijft langer, maar beschermt de eitjes niet.
 
De jonge snoeken groeien zeer snel en worden in het eerste seizoen al zo'n tien tot dertig centimeter lang. Mannetjes zijn na twee tot drie jaar volwassen, bij de grotere vrouwtjes duurt dit drie tot vier jaar.
 
Snoeken zijn kannibalistisch en kleine snoeken hebben genoeg beschutting nodig om veilig voor de andere snoeken op te kunnen groeien. In gezond water is er altijd een reservoir van kleine snoekjes, verborgen in de waterplanten die snel de opengevallen plaatsen van weggevangen snoek kunnen innemen. Het is wel af te raden om grote snoek weg te vangen, omdat ze de populatie witvis beperkt houden, waardoor een natuurlijker ecosysteem met helderder water ontstaat visserij.

Snoek is een goed eetbare vis al zit hij vol graat en is het aan te bevelen het dier een aantal dagen in een badkuip te verwateren om de gronderigheid kwijt te raken.In bezet Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog was de snoek een belangrijke aanvulling op het steeds kariger menu, vooral in die streken van Holland waar de polders onder water gezet waren om de geallieerden het landen te beletten.
 
SPORTVISSERIJ
 
Tegenwoordig is er een vrij intensieve sportvisserij op snoek en wordt het als 'not done' gezien om snoeken mee te nemen. Dit heeft tot gevolg gehad dat tegenwoordig weer veel grote snoeken worden gevangen. Ook de vangmethoden zijn sterk gewijzigd sinds niet meer met levend aas mag worden gevist.
 
Er wordt veel vanuit boten gevist met diverse technieken: de verticaalvisserij met shads of ratelaars, het werpen met pluggen of jerkbaits, of het slepen met pluggen, shads of spinners.
Vanaf de kant wordt ook veel met kunstaas gevist, met name met pluggen en spinners. De snoek wordt dan veel gevonden bij kenmerkende structuren, zoals duikers, kruisingen of uiteinden van sloten, rietkragen, overhangende bomen en bruggen. 's Winters worden vaak diepere stukken opgezocht waarbij de snoek zich in de buurt van grote scholen rustende witvis ophoudt.
 
Op groot wateren worden vaak plantenbedden opgezocht of structuren zoals autowrakken. Heel grote snoeken zijn 's zomers ook wel midden in de waterkolom op groot water aan te treffen. Deze grote snoeken zijn erg mobiel en volgen de scholen prooivis.
 
Een succesvolle manier om vanaf de kant op grote snoek te vissen is met dood aas (vaak vette zeevis als haring, sardien of makreel), dat liggend kan worden gevist of zwevend onder een dobber bevestigd kan worden, waarbij grotere oppervlakten afgevist kunnen worden.
Verder is het van belang om onderlijnen te gebruiken die niet doorgesneden kunnen worden.
 
Voor het onthaken is een telefoontang of speciale onthaaktang eigenlijk onontbeerlijk, vanwege de vele zeer scherpe tanden in de bek van de snoek. De bek kan geopend worden door de snoek bij de overgang van de onderkant van de kieuwen naar de onderkaak vast te pakken (kieuwgreep). Met deze greep kunnen ook zeer grote snoeken goed met de hand geland worden (wel het lichaam met de hand ondersteunen) en wordt de vis minder beschadigd dan met het een landingsnet. Bij hoge temperaturen is de snoek erg kwetsbaar en moet ze zo snel mogelijk worden teruggezet.
 
Houd ook rekening met de gesloten tijd voor snoek, van april tot en met juni mag niet op snoek worden gevist en moeten eventueel gevangen exemplaren meteen teruggezet worden. In maart, april en mei mag ook niet gevist worden met dode vis of kunstaas. Hengelsportverenigingen hanteren vaak een nog langere gesloten tijd op snoek in de door hen beheerde wateren. Ook zijn vaak speciale vergunningen nodig om op roofvis te mogen vissen.

Webdesign Beekbergen